Moto Guzzi V7 700
Geslaagd voor een zwaar examen
Uit Motor 49, 1967, door Ernst Leverkas
MERK : Moto Guzzi V7 700 cc, Kenteken : SIM N 162
BERIJDER : Erwin Müller, 5449, Leideneck, nr. 50 (W.Dld)
DATUM : 27 november 1967
ROUTE : Autobahn Hamburg - Wenen via Frankfurt, Karlsruhe
De trein vertrekt uit Hamburg om 16.25 u. en komt de volgende dag om 7.25 u. in Wenen aan. Rijtijd 15 uur.
AFSTANDEN - OMSTANDIGHEDEN - GEMIDDELDE SNELHEDEN
1e etappe : gemiddeld 128,0 km u - 218 km; droge wegen,geen regen, enkele stops om de verdeelkap af te dichten
2e etappe : gemiddeld 83.2 km u - 236 km; sneeuw, sneeuwstorm, ijzel. Stops om verdeelkap af te dichten, olie op onderbrekerarm
3e etappe : gemiddeld 97.0 km u - 263 km; sneeuw, ijzel, mist, regen, opgebroken wegen, auto-ongevallen
4e etappe : gemiddeld 116,5 km u - 255 km; sneeuw, regen, daarna droge wegen, natte bougies, oponthoud bij rit door München
5e etappe : gemiddeld 130.0 km u - 241 km; voornamelijk droog, maar opgebroken weggedeelten, douane
6e etappe : gemiddeld 126,9 km u - 170 km; voornamelijk droog, opgebroken wegen
TOTAAL 1383 km (v. teller): 14 u. 11 m. = ca. 98.0 km/u
alleen rijtijd: 12 u. 45 m. = ca. 108.5 km/u
Afstand volgens de kaart 1400 km.
Laten we eerlijk zijn: een goede oude Volkswagen kan je - op de Autobahn zonder bedenken urenlang volgas laten rijden - hij loopt en loopt en loopt! Maar probeer dat nu ook eens met een moderne motorfiets. Zonder speciale voorbereidingen of speciale onderdelen en met de ontsteking en carburateur afgesteld volgens het instructieboekje. Hoe ver beste vrienden, denkt u dan wel te komen?
Sinds de betrouwbaarheid van moderne motorfietsen steeds meer een onderwerp van gesprek onder motormannen is, wordt naar een methode gezocht om deze aan de tand te voelen. Wat een paar jaar geleden nog als onzinnig van de hand gewezen werd, hebben enkele enthousiasten nu voor elkaar gebracht. Met volkomen standaard motorfietsen van particulieren (dus geen speciaal klaar gemaakte machines van de fabriek), afgesteld zoals dit volgens het handboekje moet zijn, zonder extra uitrusting (uitzondering: 's nachts zijn extra lampen toegestaan omdat die ten eerste meer licht geven en ten tweede de dynamo zwaarder belasten!), maar verder geheel zoals de machine in het prospectus is beschreven, wordt van Hamburg naar Wenen gereden, over de Autobahn en zoveel mogelijk volgas waar de verkeersomstandigheden dit toelaten. Afstand volgens de kaart precies 1400 km.
Het afgelopen jaar strandden vier pogingen met verschillende merken en modellen tussen 250 en 500 cc. Eenmaal na 600 km door kettingbreuk gepaard met een gebroken versnellingsbakhuis, eenmaal door drijfstangbreuk na 170 km, eenmaal na 550 km door een gescheurde cilinder en eenmaal door een door de trillingen vernielde ontstekingsinstallatie. Dit waren dus volkomen standaard motoren, afgesteld volgens het boekje, in onberispelijke conditie en geen enkele met minder dan 10.000 km op de teller. Nu gingen we het voor de vijfde maal proberen. Deze keer ging het erom, de betrouwbaarheid en het uithoudingsvermogen van een Moto Guzzi V7, 700 cc, te onderzoeken.
Tot dan had deze machine 18.000 km gelopen. Buiten het normale onderhoud was er niets aan gedaan. Wel had men de motor tevoren met de normale afstelling 10 uur volbelast op een proefbank laten draaien zonder dat er een foutje aan het licht kwam(!). En nu zou dus het tweede deel van de proef komen. Het was ook hier dus geen fabrieksmachine en de eigenaar, Erwin Muller uit Leideneck in de Hunsrück (32 jaar, gehuwd, drie kinderen, van beroep chauffeur op een bulldozer en in de motorsport bekend als drager van de gouden motorsport-onderscheiding) verklaarde zich bereid deze lange afstand zelf met zijn machine af te leggen. Doel: zo vlug mogelijk van Hamburg naar Wenen zien te komen.
Verleden week maandag 27 november werd precies te middernacht 0.00 uur aan het begin van de Autobahn in Hamburg gestart. De eerste etappe van 218 km werd met een gemiddelde van 128.0 km u, afgelegd, gedeeltelijk in stromende regen. Meerdere malen moest gestopt worden om de verdelerkap af te dichten tegen binnendringen van water in de verdeler. Toen werd benzine ingenomen. De volgende etappe van 236 km was heel anders dan Erwin en zijn vrienden zich deze voorgesteld hadden: het begon ongelofelijk dicht te sneeuwen, het wegdek werd spiegelglad (de pekelwagens kwamen 's nachts niet in actie!) en tenslotte kwam er door de verandering van temperatuur een dichte mist opzetten. Het werd een echte lijdensweg! Opnieuw moest gestopt worden om de elektrische installatie tegen vocht te beschermen en de onderbreker een druppeltje olie te geven.
Het gemiddelde was nu "slechts" 83,2 km u. Maar "Elefanten-mannen" geven niet op. De Duitse Spoorwegen maken propaganda met de slagzin "Wij rijden bij elk weer, wij starten altijd" en een FD-trein van Hamburg naar Wenen (tot Fulda de beroemde âItalië-Expresse) doet daar van 16.25 tot 7.25 de volgende ochtend, dus 15 uur over. Elefanten-mannen laten ook nooit verstek gaan. En vooral nu helemaal niet.!
De derde etappe van 263 km tot Stuttgart volbracht de ijzeren Guzzi-ridder met een gemiddelde van 97.0 km u over besneeuwde en beijzelde wegen! Dank zij de lange wielbasis en het fijne profiel van de Pirelli banden bleef de machine goed in het spoor, maar voor de rijder was het natuurlijk een heel zware beproeving. Een bril was niet op te houden, want die besloeg voortdurend, de warrelende sneeuwvlokken beperkten het zicht, de kou kroop langzaam in de voeten. Daarbij die zenuwslopende inspanning om de zware machine met een zo hoog mogelijke snelheid voort te jagen.
Toen Erwin 's morgens om 7.45 uur bij de controle in Stuttgart arriveerde, zag het er naar uit dat hij een verslagen man was. Maar in de tijden van de pioniers stonden de dappere vrouwen achter hun mannen de geweren te laden, en hier was, met anderen, de in Duitsland zeer bekende "motorfiets-oma", de 68-jarige Friedel Vielhaben de hele nacht op post om haar rijder en zijn Guzzi op te wachten. Ze sprak hem eens flink toe, liet hem hete thee drinken, gaf hem een nieuwe bril en droge handschoenen en vertelde hem, dat het in Oostenrijk zo mooi was. Daar moest Erwin toch om lachen en opgekikkerd spoot hij met zijn Guzzi-buffel weg.
De toespraak had geholpen. De volgende etappe van 255 km reed hij met een gemiddelde van 116.5 km u en - met inbegrip van de rit door München en de douanecontrole bij Salzburg - bereikte hij Linz (etappe van 241 km) met een gemiddelde snelheid van 130 km u. Ondanks regen, mist en opgebroken wegen! Nog even vóór Wenen oponthoud door een doorgeslagen bougiekap, maar toen was de rit toch volbracht, in 14 uur en 11 minuten. 49 minuten vlugger dan de trein!
De secretaris-generaal van de ARBÃ wachtte hem op met bloemen. De Guzzi had zich goed gehouden - de gasschuiven klemden, iets vanwege vuil water en pekel, de riem die de dynamo aandrijft moest wat bijgesteld worden en de elektrische installatie zou beter afgeschermd moeten zijn. Dat was alles. Algemeen gemiddelde met inbegrip van oponthoud en stops: ca. 98,0 km u. Zuiver rijgemiddelde ca. 108,5 km u. Afstand volgens de kilometerteller 1383 km.
De V7 heeft hierdoor het begrip van betrouwbaarheid bereikt dat vroeger de KS 601 van Zündapp, de âGroene Olifant'' had. En, beste Vrienden, u weet nu, wie wij in Duitsland een âElefanten- man" noemen. Zulke kerels hebben motorfietsen als de V7 nodig.
En wat denkt u â ontmoeten we elkaar bij het Elefanten-Treffen op 6 en 7 januari op de Nürburgring?